تاریخچه به وجود آمدن دستکش های حرفه پزشکی

تا به حال به فکر این افتاده اید که چطور دستکش های پزشکی ساخته شدند؟ چطور به ذهن انسان ها رسیده است که دستکش هایی با این مشخصات بسازند و فلسفه پیدایش آنها چه بود؟ هنگامی که درمورد تاریخچه پیدایش چیزی تحقیق می کنیم می بینیم که انسان با چه مشکلاتی رو به رو بوده است. مشکلات و سختی هایی که او را مجبور به ساخت یک وسیله جدید کرده است. این موضوع در مورد وسایل و تجهیزات پزشکی نیز وجود دارد.

یکی از وسایلی که پزشکان زیاد استفاده می کنند دستکش است. پزشکان مختلف با توجه به این که می خواهند چه کاری انجام دهند از دستکش ها استفاده می کنند. جراحان در هنگام جراحی های باز در اتاق عمل از دستکش هایی استریل شده و فاقد باکتری استفاده می کنند. پرسنل دیگر بیمارستان نیز دستکش در دست دارند که به حرفه ای بودن دستکش جراح نیست. اما از جان آنها در مقابل باکتری ها و عوامل خطرناک بیماری زای مختلف محافظت می کند.

برای این که تاریخچه اولین دستکش هایی که پزشکان استفاده می کردند را بررسی کنیم به سالها پیش باز می گردیم. زمانی که وسایل و تجهیزات پزشکی به حرفه ای بودن امروز نبود. همچنین ابزارهای تحقیق در مورد بیماری ها نیز مانند این روزها نبوده است. پزشکان با مشکلات بی شماری رو به رو بودند. به طور مثال بیماری های زیادی وجود داشت. بیماری هایی که هنوز پزشکان با آنها آشنا نبودند. بیماری هایی که خیلی از آنها نیز مسری بود و به راحتی امکان این را داشت که پزشک را نیز آلوده کند. در آن زمان ها بسیاری از پزشکان جان باختند. چرا که مجبور به معاینه بیمارهای مختلف بودند. بیمارهایی که دچار بیماری مسری بودند که واگیردار بود و پزشک معاینه کننده را آلوده می کرد.

موضوع خطرآفرین بودن معاینه پزشک جزو یکی از مشکلات بود. این موضوع به شدت جان پزشک را تحدید می کرد. به همین منظور پزشکان تصمیم گرفتند از دستکش استفاده کنند. چرا که بسیاری از معاینات به صورت مستقیم توسط دستکش پزشک و لمس قسمتی از بدن بیمار انجام می شد. پس اولین دستکش ها طراحی شدند. توجه داشته باشید که دستکش های ابتدایی مانند این روزها نبود. در زمان های گذشته که این صنعت خیلی پیشرفته نشده بود از دستکش های پارچه ای استفاده شد. اما باز هم مشکلاتی وجود داشت.

دستکش های پارچه ای باید مرتب شست و شو می شدند. پزشک امکان این را نداشت که مدام دستکش خود را بشوید و دستکش دیگری استفاده کند. از طرفی معاینه بیمار دیگر به وسیله دستکش آلوده جان بیمار را تحدید می کرد. به همین دلیل تصمیم گرفته شد از دستکش های یکبارمصرف استفاده شود. دستکش هایی که پزشک بتواند پس از معاینه و انجام کارش آن را دور بیندازد و دستکش دیگری استفاده نماید.

با این کار کمی از خطرات کمتر شد. اما مشکلات هنوز وجود داشت. یکی از مشکلات این بود که بسیاری از میکروارگانیسم ها می توانستند از دستکش یکبارمصرف ساده آن زمان رد شوند. گرچه ساختار این دستکش ها به گونه ای نبود که با چشم غیرملسح دیده شود که چه حفره هایی دارد اما وجود این ساختار غیر منسجم برای پزشک خطرآفرین بود.

این بار تصمیم گرفته شد دستکش حرفه ای ساخته شود که همه پزشکان با اطمینان بتوانند از آن در محیط آلوده بیمارستان استفاده نمایند. دستکشی که میکروارگانیسم ها توانایی رد شدن از ساختار آن را نداشته باشند. برای ساخت این دستکش ها از نوعی شیره درخت که لاتکس نام داشت استفاده شد. نام این دستکش را به خاطر ماده اولیه اش دستکش لاتکس گذاشتند. این دستکش کشسانی خوبی داشت. به خوبی به دست می چسبید. هوا جریان نداشت و عوامل آلاینده بیماری زا وارد آن نمی شدند. از همه مهم تر این که ویروس و میکروبی نمی توانست از آن رد شود. به همین خاطر یک ابزار محافظتی خیلی خوب برای پزشکان و کادر بیمارستان به حساب می آمد. این دستکش ها یک ویژگی مهم دیگر نیز داشتند. این که از دقت پزشک کمک نمی کرد. یعنی دقت حس لامسه پزشک هنگامی که این دستکش ها را در دست داشت با هنگامی که بدون دستکش بیماری را معاینه می کرد فرقی نداشت. این باعث شد که این دستکش ها به یکباره در کل دنیا معروف شوند و به عنوان یک دستکش حرفه ای در صنعت پزشکی شناخته شوند.

شاید برایتان جالب باشد که بدانید دستکش های از نوع لاتکس آن قدر حرفه ای بودند که دستکش دیگری ساخته نشد. اما لاتکس روز به روز حرفه ای تر و حرفه ای تر شد. به طور مثال برای این که این دستکش ها به دست می چسبیدند داخلشان پودر استفاده شد. پودرهایی که در دستکش های ابتدایی استفاده شده بود به کیفیت امروز نبود. برخی افراد به این پودرها حساسیت نشان داند. این حسایت ها و آلرژی ها باعث شد که از پودرهای دیگری استفاده شود. همچنین ترکیباتی که برای ساخت دستکش به کار می رفت هر روز بهتر از دیروز شد. تا جایی که مقاومت دستکش در مقابل پاره شدن نیز بسیار بیشتر شود.

امروزه این دستکش ها را بسیار دیده ایم. حتی جراحان نیز هنگام جراحی های باز از آنها استفاده می کنند. البته که برای جراحان از همین دستکش ها اما از نوع استریل شده استفاده می گردد. این بدین دلیل است که خطر انتقال آلودگی به داخل بدن بیمار بسیار کمتر شود. رنگ این دستکش ها سفید تا شیری رنگ است. به دلیل استفاده از مواد خاص این دستکش را با رنگ های دیگر تولید نمی شوند. برای افراد مختلف می توان از اندازه های مختلف این دستکش ها استفاده کرد. البته نمی توان گفت دستکش های امروزی نیز نهایی ترین حالت برای دستکش پزشکی هستند. علم در حال پیشرفت است و هر روز چیز تازه ای خلق می شود.